Pierwsza monografia osadnictwa kultury lateńskiej na Śląsku, której autorem był niemiecki prehistoryk Martin Jahn, powstała już w dwudziestoleciu międzywojennym i obecnie jest pracą zupełnie przestarzałą.
Nowsze opracowanie wspomnianej problematyki zostało przedstawione w latach 70-tych XX wieku przez wybitnego krakowskiego badacza - Zenona Woźniaka, jednak w dużej mierze opierało się na danych pozyskanych przez badaczy niemieckich do roku 1945.
Grób szkieletowy z Mokronosa Górnego (wg Seger 1896).
Zasób źródeł do poznania osadnictwa celtyckiego na Śląsku, jakimi dysponujemy w chwili obecnej, jest zdecydowanie większy. Chodzi tu nie tylko o znaczną liczbę danych pochodzących z powojennych badań, wśród których należy wyróżnić najnowsze badania ratownicze na trasach budowy autostrad, ale także o nowe wykorzystanie nie znanych dotąd źródeł archiwalnych z lat 30-tych i 40-tych XX wieku, którymi archeolodzy mają możliwość zajmować się dopiero od niedawna. Materiały te są obecnie przechowywane zbiorach Archiwum Państwowego we Wrocławiu i w Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu. Rozwój badań nad kulturą lateńską spowodował, iż jesteśmy w stanie o wiele lepiej datować materiał archeologiczny, a co za tym idzie lepiej rekonstruować dynamikę procesów osadniczych.
Statystyki znalezisk archeologicznych dostarczanych przez przypadkowych znalazców w latach przed 1945 r. (wg Altschlesiche Blaetter)
Bardzo dużą liczbę znalezisk zarejestrowaną w okresie przedwojennym na obszarze Śląska zawdzięczamy bardzo dobrze rozwiniętym służbom konserwatorskim. Nie bez znaczenia była bardzo duża świadomość miejscowych społeczności, które bardzo często informowały o przypadkowych odkryciach, niekiedy bardzo cennych naukowo zabytków.
